Atherton Tablelands

Na een nacht waarin ik hooguit drie uur heb geslapen door de herrie op straat, word ik rond 8 uur alweer opgehaald voor de volgende tour: een rit door Atherton Tablelands (een hoogvlakte van zo'n 600-900 meter hoog, die deel uitmaakt van het Groot Australisch Scheidingsgebergte) met Captain Mattys Barefoot Tours. Deze tour is me aanbevolen door Stacey, het meisje achter de balie van mijn hostel.
Als het busje stopt om de franse Julia en mij op te halen, stapt een overenthousiaste vent van mijn leeftijd uit met blonde rastavlechten en inderdaad: hij heeft blote voeten. Het is Matty zelf en om de beurt krijgen we een dikke knuffel als welkom. Ook goedemorgen! Het plafond van het busje is bekleed met nepbloemen en als we de anderen ophalen bij de volgende hostels, volgt het overweldigende knuffelwelkom met zowel de jongens als de meiden. Het is lachwekkend om vanuit het busje al die verbaasde hoofden te zien. Mister Rasta wil graag aangesproken worden met Captain Matty. Prima joh... Onderweg doen we een gek soort voorstelrondje, waarbij we vertellen wie we zijn, waar we vandaan komen, of we verkering hebben en of we ons wc-papier vouwen of proppen. Hm... :-)
Buiten deze onzin blijkt dat hij ook een hoop kennis heeft over de omgeving en hij vertelt ons van alles over giftige slangen en spinnen, over de veeteeld in dit gebied en over het regenwoud. De groep bestaat uit een mannetje of tien, maar we zijn allemaal een beetje stilletjes en dat blijft de hele dag zo, ondanks Matty's grappen en grollen.
Als eerste stoppen we bij Josephine Falls, een mooie wilde waterval. We kleden ons om in zwempak en klimmen op de rotsen om ons daarvan over de stenen te laten glijden als van een soort glijbaan. Het is helemaal leuk. Ik voel me weer twaalf. Als we zijn uitgezwommen drinken we thee en eten we allerlei soorten tropisch fruit, heerlijk!
We stappen bibberend weer in het busje en rijden door naar Millaa Millaa Falls. Bij deze mooie waterval is een shampoo reclame opgenomen en we begrijpen waarom, het is een mooie. Het water is wel heel koud en dat was ik zelf ook al, dus ik sta wat te treuzelen voor ik erin wil. Maar Matty pakt me op en gooit me over zijn schouder en stapt samen met mij het water in. KOUD! We zwemmen onder de waterval door en dobberen wat rond tot mijn vingers wit en mijn nagels blauw zijn. Ook mijn nog steeds niet genezen teen begint flink pijn te doen. Tijd om me warm aan te kleden.
We rijden door naar een pub voor de lunch. Er staat een houtkachel waar we ons allemaal opwarmen terwijl we onze warme hap eten. Heerlijk! Hierna rijden we door naar de Hypipamee krater, een diep gat, veroorzaakt door vroegere vulkanische activiteit. Vlakbij zijn de Dinner Falls, ook weer een mooie waterval met zwemmogelijkheid, maar inmiddels regent het, voelt het aan als een graadje of 15 en niemand gaat het water in. We gaan weer door.
De laatste stop is bij Lake Eacham. Het is een vulkanisch meer en het is er prachtig mooi. Eigenlijk heb ik geen zin meer om me weer in mijn koude natte bikini te hijsen, het is zo koud, maar aan de andere kant: het er zo mooi en hier kom ik waarschijnlijk nooit meer, dus we gaan er maar weer voor! Het water valt alles mee en eigenlijk is het heerlijk. We warmen op met een warm kopje thee, koekjes, cake en fruit, voordat we in de schemer vertrekken richting Cairns.
Via een weg met honderd bochten komen we enigszins wagenziek in het donker in Cairns aan. Stuk voor stuk worden we weer netjes afgezet bij onze hostels waar het knuffelritueel weer volgt. Crazy Matty.
's Avonds bereid ik mijn vertrek naar Darwin voor: ik doe de was, pak mijn koffer, boek een hostel in Darwin (viel nog niet mee) en doe moeite de Drunken Sailor te ontwijken. Moe van deze (over)volle dagen in Cairns val ik in slaap. Wat kan een mens veel doen in een paar dagen! Cairns was geweldig, ik kan niet anders zeggen. Maar nu moet ik echt even bijkomen van alle indrukken.
In Darwin moest ik ook maar een beetje tijd inplannen om te relaxen, anders ben ik aan vakantie toe als ik weer terug kom ;-)