Darwin 1

Nou, daar zijn we dan, op 'eindbestemming' Darwin.
Donderdag 6/6 ben ik hier aangekomen. In Cairns was ik met een airport-shuttle naar het vliegveld gebracht. Chris, een jongen die de dag ervoor ook bij 'Captain Matty' in het busje zat, zou ook naar Darwin vliegen en zat inderdaad al in de shuttle. Gezellig!
Net als toen in Nieuw Zeeland is het hier ook zo: je begint in een land vol vreemden en na een tijdje kom je overal bekenden tegen. Grappig hoe dat werkt.
Op het vliegveld verliep het allemaal vlot en voor we het wisten, zaten we in de lucht. De vlucht duurde 2,5 uur. Vanuit het raampje zag ik inderdaad een hoop 'niets' onder me, zoals ik al gelezen had. Met de auto zou dit een lange en saaie tocht geweest zijn.
Aangekomen in Darwin, bleek dat het tijdsverschil een half uur was (vroeger hier). Raar idee dat het ook in halve uren gaat, dat wist ik niet. Maar wat vooral opviel was de hitte. Jeminee, wat was het warm toen we hier aankwamen. Ik werd er niet lekker van.
De airport-shuttle zette ons bij de YHA (hostel) af, waar ik een bedje kreeg in een female-dorm. Veel meiden willen liever een kamer met alleen meiden, maar mij maakt het eigenlijk niet uit. Misschien slaap ik zelfs liever tussen de jongens, want in meidenkamers is het afgeladen met uitgestalde spullen: kleding, schoenen, tassen, doeken, drogende bikini's en handdoeken, shampoo, fohns enz enz enz. Je wordt er niet goed van. Zelf laat ik alles ingepakt ivm mijn 'bugfobie', dus een rotzooi wordt het dan niet snel.
Na het inchecken heb ik eerst boodschappen gedaan, lekker in de airco van de supermarkt :-). Maar toen ik terugkwam in de kamer, was ik weer zo warm en duf dat ik nergens meer zin in had. Verlept heb ik op de grond zitten internetten tot het tijd was om wat te eten. Ik heb wat simpels opgewarmd in de snikhete keuken en toen opeens was het donker geworden, heel snel ging dat.
Met mijn Italiaanse kamergenote Mina besloot ik naar de Mindil Beach Sunset Markets te lopen, een markt met allerlei eetkraampjes, souvenirs, muziek en optredens. Je kon er krokodillenleren knalzwepen kopen, waarmee demonstraties werden gegeven, je kon er sieraden van kangoeroeleer kopen en je kon er 'croc dogs' eten en andere hapjes met krokodillenvlees. Ik nam een soort loempia met krokodil om eens te proeven. Het vlees zelf had niet heel veel smaak eigenlijk, maar het was wel leuk om eens te proberen :-)
Aan het eind werd er geweldige muziek gemaakt door een bijzonder duo: een drummer en een vent die vier didgeridoos aan elkaar had gemaakt. Ondertussen begonnen de aanwezige aboriginals spontaan te dansen. Wauw, wat kunnen die dansen! Zowel de mannen als de vrouwen. Het was een heerlijk sfeertje!
Op de terugweg kon ik steeds moeilijker lopen. Mijn teen deed echt pijn en werd steeds dikker en roder. 's Nachts had ik er ook flink last van.
De volgende ochtend wilde ik de stad gaan verkennen. 's Ochtends was het nog niet zo heet (dwz 27 graden), dus ik begon op de Esplanade. Maar ver kwam ik niet. Mijn teen klopte en bonkte en het duurde eeuwig om ergens te komen. Bij de tourist info kreeg ik het adres van een fietsverhuurder, zo was ik tenminste weer een beetje mobiel...
Ik kreeg een soort mountainbikeachtige fiets daar. Top! Het bleek dat als je hier fietst, je een helm op moet. Zie je het voor je?! Inmiddels 32 graden bloedhitte en dan moet je als Hollander met een helm op gaan fietsen... Dus echt niet! Volgens de verhuurder moet het officieel wel, maar maakt de politie er geen punt van als je het niet doet. Fijn. Dus zat tante Sidonia even later op de fiets met haar helm om haar arm. Nou, ik was nog geen 500 meter verderop en ik werd aangehouden door de politie. Shit! Gelukkig kwam ik met een waarschuwing weg.
Mijn eerste ritje op de fiets ging naar Aquascene, een plek waar de vissen vanuit zee bij vloed naar toe zwemmen om zich te laten voeren door toeristen. Er zwommen verschillende soorten vissen (kleine pijlstaartroggen, meervallen, melkvissen, een 'rockcod' enz.), tot wel een meter lang, die zich uit de hand lieten voeren. Was leuk.
Daarna heb ik nog een tijd door de stad gefietst. Ik kon eindelijk 'uit de voeten', haha. Ik ben nog een keer de Esplenade afgefietst naar de haven, langs het centrum en toen naar de Botanic Gardens. Het lag allemaal best ver van elkaar en uiteindelijk was ik moe van de hele rit.
De avond heb ik lekker GTST op RTL gemist liggen kijken, in spanning wachtend op nieuws uit Nederland... Het nieuws bleek niet goed helaas. De berg narigheid van de laatste tijd was blijkbaar nog niet hoog genoeg... Maar met elkaar besloten we dat ik mijn laatste dagen in Darwin nog ga proberen om volop te genieten. Deze spoedcursus 'loslaten' blijkt hiermee een grande finale te hebben bereikt...
De volgende ochtend (8/6) begon vroeg met een bezoekje aan de dokter. Ondanks dat mijn teen maar half zo dik was als aan het eind van de dag ervoor, was het een duidelijk verhaal: een gezellige koraalwond-infectie, waarvoor ik een receptje antibiotica kreeg. De sodabadjes waar ik de vorige dag zelf maar vast mee begonnen was, waren een goed idee en ook met het joderen en bepleisteren moest ik nog maar even doorgaan. Fijn dat ik niet voor niets geweest was.
Daarna ben ik naar de Parap Village Market gefietst, een markt met allerlei hapjes, vers geblenderde tropische vruchtendrankjes en souvenirs. Ik at er een pannenkoek met mango en amandelen. Heerlijk!
Op de terugweg stopte ik bij het 'Museum and Art gallery of the Northern Territory', een (gratis) museum met informatie over de omgeving, boten, opgezette beesten, kunst, informatie over cycloon Tracy, die in 1974 de stad grotendeels verwoestte en nog veel meer. Interessant wel. En lekker koel in de airco. :-)
's Avonds ben ik met een groepje duitsers uit het hostel naar het griekse festival op de Esplanade geweest. Er werd gedanst door griekse volksdansgroepen en er werd vooral gegeten. We hebben wat zitten kletsen in het gras, maar na anderhalf uur was ik het zat en heb ik lekker in het hostel gehangen.
Ik sliep als een blok en werd vanmorgen om 7 uur vanzelf wakker. Lekker vroeg! Ik heb bij het zwembad van het hostel zitten ontbijten en ging toen op zoek naar een bus voor een bezoekje aan Crocodylus Parc, een krokodillenfokkerij/dierenpark. Ik zat een tijd te wachten, maar geen bus. Bleken ze niet te rijden in het weekend, grrr! Park gebeld of er een alternatieve manier was om er te komen en die wezen me op een andere bus, die vervolgens ook niet bleek te gaan. Nog een keer grrr! Nou ja, dan maar op de fiets. Op het kaartje zag het er niet overdreven ver uit... maar onderweg bleek het toch wel om 15 km te gaan. Bij 32 graden (plus die verrekte helm op) was dat best wel afzien geblazen en de meiden van het park wisten niet wat ze zagen toen ik op de fiets kwam aanrijden. Dit gebeurde echt nooit! Ik mocht mijn fietsie speciaal op het balkon van het restaurant stallen, haha.
Het park zelf was niet heel groot, maar wel leuk. Veel krokodillen in alle soorten en maten, demonstraties waarbij ze gevoerd werden en dan hoog uit het water sprongen en aan het eind mocht je een babykrokodil vasthouden. Verder waren er ook allerlei andere dieren, waaronder cassowaries, leguanen, schildpadden, kangoeroes en slangen.
Er was een klein museum met allerlei informatie over krokodillen, een shop met krokodillen souvenirs en een restaurant, waar je krokodillenburgers kon eten, maar ook hele barbecuepakketten met krokodillenvlees kon bestellen. Kortom: ik heb mijn portie krokodil weer gehad na vandaag.
De terugweg was warmer dan de heenweg, maar leek wel korter gelukkig. Bezweet kwam ik aan in het hostel. Na een heerlijke douche ben ik in schone kleren gesprongen en daarna weer vertrokken op de fiets naar de Mindil Beach Sunset Markets, waar ik donderdag ook al was geweest. Dit keer wilde ik daar graag de zonsondergang zien en die was inderdaad heel mooi! Met vele anderen zat ik op het strand te kijken. Een portie poffertjes (jaja...) met tropische vruchten en ijs op schoot en de muziek van de didgeridoomannen op de achtergrond. De sfeer was geweldig! En ik voelde me weer echt blij.
In het donker ben ik nog lekker over de markt gestruind en rond achten ben ik weer naar het hostel gereden, waar ik nu eindelijk mijn verhaaltje lig te typen in mijn stapelbed.
Nog drie dagen te gaan, dan is deze reis alweer voorbij. Jammer, het is omgevlogen. Maar inmiddels ook fijn om weer naar huis te gaan om bij iedereen te zijn van wie ik heel veel hou...