Airlie Beach en Whitsunday Islands

Vorige keer was ik geeindigd in Rockhampton, midden in de nacht en wachtend op de Greyhound in een naar frituur meurend benzinestation. Met flinke vertraging, door wegwerkzaamheden, kwam de bus even na drie uur 's nachts aanrijden. Great!
Ik kon zowaar een beetje slapen, maar was alles behalve uitgerust toen we 's ochtends Airlie Beach binnenreden. Met mijn koffertje achter me aan op naar Magnums, een hostel waar ik goede verhalen over had gehoord. En terecht. De 8-persoons dorms waren allemaal aparte huisjes in een soort enorme wild begroeide tuin. Omdat ik snakte naar een paar uur ongestoorde slaap boekte ik een kamer alleen. Je kon je kont er niet keren en het rook er schimmelig, maar er was rust, heerlijke rust :-). Na een paar uur ging mijn wekker en na het uitzetten ben ik per ongeluk weer ingeslapen, waarna ik om drie uur pas wakker werd. Oeps! Nou ja, who cares...
Omdat de weerberichten aangaven dat het de volgende twee dagen mooi weer zou zijn, boekte ik een zeiltocht naar de Whitsunday eilanden voor de volgende dag. Daarna Airlie Beach maar eens verkend. Het is hier prachtig. Palmbomen, kokosnoten, papegaaien en een soort parkje naast de zee, waar je kon zwemmen en op een soort strandje kon liggen. Het zwembad is gemaakt, omdat zwemmen in de zee hier niet veilig is door de dodelijke box jellyfish (vierkantige kwallen) die hier in bepaalde maanden de zee bewonen. Overal staan waarschuwingsborden en flessen azijn, die je zo nodig gebruiken kan.
Ik heb wat rondgelopen en ben toen het niet veel later alweer donker werd weer vroeg gaan slapen. Blijkbaar had ik wat in te halen...
De 24ste had ik de ochtend nog voor mezelf. De baai zag er in de zon nog mooier uit. Ze waren palmbomen aan het snoeien en de kokosnoten lagen voor het oprapen. Dat is nog eens wat anders dan de Hollandse kastanjes. Leuk!
Om half twee moesten we verzamelen voor het zeilavontuur. De boot heette 'British Defender' en Max was de 'captain'. Max was denk ik jonger dan ik, zag eruit alsof hij ze niet helemaal op een rij had, maar bleek gelukkig een ervaren kapitein, and he 'fucking loved his damn job'. Fijn, daar gaat het uiteindelijk om :-).
De groep bestond uit 16 personen uit veel verschillende landen en zowaar waren er een paar tussen die al bijna dertig waren. Mijn oma-gehalte bleek niet superhoog dit keer. Top!
Met een rubber motorbootje werden we van de wal aan boord gebracht. In de zeilboot bleek ruimte voor 24 personen. Ik zocht een bedje achter op het schip. Na een korte uitleg boven op het dek, voeren we de zee op. Na een tijdje maakten we een stop bij False Nara' voor onze eerste snorkelsessie. In een stingersuit ivm de kwallen dreven we een tijdje rond tussen het koraal. Het water was wat troebel, maar toch was het leuk om allerlei gekleurde vissen te begluren van achter mijn duikbril. Toen we het koud kregen, werden we weer aan boord gehesen. Na een mooie zonsondergang, aten we met elkaar en gingen we voor anker in Tongue Bay.
In de avond zaten we lang in het donker en de kou op het dek met harde muziek aan. Later deed ik mee met een kaartspelletje beneden, waar het warmer was. Moe als iedereen was, lagen we vroeg in bed. Ik sliep redelijk in mijn stapelbed.
Deinend werden we de volgende ochtend wakker. De wind was flink toegenomen, ik was er misselijk van. Na het ontbijt werden we in het kleine bootje afgezet op Whitsunday Island. Na een wandeling kwamen we bij een uitzichtpunt over Whitehaven Beach, een prachtig helderwit zandstrand. Na wat foto's liepen we er heen om hier een paar uur door te brengen. Wel jammer van de harde wind, maar over de tempertuur was niets te klagen. Met de hele groep liepen we weer terug en eenmaal weer aan boord zeilden we rustig naar Blue Pearl Bay voor de lunch en een tweede snorkelsessie. Hier waren veel meer vissen in allerlei kleuren en ze waren zo dichtbij dat ik me afvroeg wie naar wie keek. Bij het in de boot hijsen (ik voelde me net zo'n aangespoeld nijlpaard), stootte ik mijn voet tegen het koraal en sneed een flinke snee in mijn grote teen. Shit, dat wordt nog een leuk souvenir...
Vanuit het bootje zagen we een Wrasse, een blauwgekleurde vis van bijna een meter groot. Blij dat ik al in de boot zat, in tegenstelling tot een paar andere gillende meiden hihi.
Na het snorkelen gingen we naar Langford Island, waar we opnieuw een mooie zonsondergang zagen. Aan boord aten we weer een heerlijke maaltijd en zaten we een tijd bij volle maan op het dek. Mooi!
Ik was kapot van het deinen, alle indrukken, de continue harde muziek, het voeren van allerlei gesprekken en het de hele dag mensen om me heen hebben zonder de mogelijkheid me terug te trekken. Ik ging vroeg slapen en sliep als een blok terwijl aan de andere kant van het schip drinkspelletjes werden gespeeld.
De 26ste werd ik wakker en eigenlijk was ik er wel een beetje klaar mee. Ik wou terug naar mijn eigen ruimte, wat privacy en vooral ook een douche. Mijn haar voelde aan als touw en mijn teen deed pijn. Ik pakte mijn spullen vast in, ik was klaar voor vertrek... Na het ontbijt verzamelden we ons op het dek en hesen we gezamelijk de zeilen. Er stond een behoorlijke wind en eenmaal op gang, gingen we als een speer over het water. Wauw, dit was pas zeilen! :-)
We hielden ons allemaal vast aan de hekken aan een kant van de boot, terwijl de boot steeds verder opzij helde. Op een gegeven moment dipte de rechterkant van het dek steeds in het water, terwijl wij aan de linkerkant ons best deden te blijven zitten. Volgens mij had de crew hier ook niet helemaal op gerekend, want beneden lag alles overhoop. Alle spullen lagen uiteindelijk aan een kant van het schip en de vuilnisbak had zich over een tas geleegd. Telefoons waren te pletter geslagen en iedereen moest later zijn kleding bij elkaar zoeken. Behalve Marietje, want die had al ingepakt om acht uur. Ha! :-). Maar ik moeten zeggen: deze laatste uren waren wel het tofst!
In de haven namen we afscheid van de crew en elkaar. Het was weer een bijzondere ervaring!
Teruggeschuiveld met mijn zere teen, boekte ik een dorm in Magnums hostel. Na twee nachten met 20 man aan boord slapen, maakte slapen in een achtpersoons dorm tot een verademing.
Na een heerlijke douche (en het ruilen van kamers omdat er opeens een vreemde vent in mijn bed lag na het douchen!) heb ik de rest van de dag gelummeld. Even lekker in mijn eigen wereldje... Beetje in bed gelezen, gewandeld, gehangen en geinternet bij de Mac, omdat de wifi van het hostel eruit lag. En tja, dan moet je wel een vette bek halen als je er toch zit :-)
De 27ste (vandaag) was ik eigenlijk nog steeds moe. Ik besloot nog een nachtje langer te blijven en heb nog een dagje rondgerommeld. Via de boulevard ben ik naar een shoppingmall gelopen, een paar kilometer verderop. Mijn teen voelde nog niet lekker, maar ik kon er gelukkig op lopen. Na het kopen van allerlei lekkers (les 1: geen boodschappen doen als je honger hebt) en een lekkere lunch toch maar de bus gepakt voor de terugweg.
's Avonds weer een mooie zonsondergang gezien bij de haven en voorlopig lijkt dat de laatste. Er schijnt slecht weer aan te komen... We zullen zien...
Morgenochtend stap ik in de Greyhound naar Townsville voor een korte stop, voordat ik naar Cairns doorreis. Hopelijk de zon weer tegemoet...
Hoe is het verder bij jullie?
Liefs voor jullie allemaal! Begin jullie te missen :-)