Rockhampton, Beef City :-)

En zo kwam ik dus middernacht aan in donker Rockhampton: Beef Capital! Bij het uitstappen uit de bus blijken we met z'n vijven. We bellen een taxi om ons naar de YHA te vervoeren, want van verschillende kanten hebben we vernomen dat het hier 's nachts op straat NIET veilig is. Bij het hostel vinden we, zoals afgesproken de sleutels in de kluis. Ik vind mijn kamer, zoek een vrij bed uit boven in een stapelbed, poets mijn tanden en zoek mijn zaklamp. Eenmaal in bed wordt mijn nachtmerrie waarheid: er zit een bedbug op mijn kussen. Hij kruipt vrolijk rond, terwijl ik het bed uitvlucht. Eenmaal naast mijn bed ontdek ik er een op het matras, een dikke vette bug... Hier ga ik dus niet slapen! Echt No Way! Ik maak een foto van de bug, zoek mijn spullen snel bij elkaar en schijn buiten op mijn kleding of ik geen beestjes heb meegenomen. Ikzelf blijk nog bugvrij gelukkig. Tja, en daar sta je dan in de kou (graadje of 10), in een overboekt hostel met 's nachts geen personeel. Shit!
Op zoek naar de huiskamer. Ik vind hem, maar ook iemand slapend op de bank. Hij ruikt naar bier en de tv staat hard aan. Ik overweeg er naast op de tweede bank te gaan liggen, maar vertrouw deze kerel niet. Is het een insluiper? Of gewoon een gast? En de bank is ook nog eens goor...
Dan maar op zoek naar de keuken. Ik schuif tafels aan de kant, maak een bed van zeven stoelen en probeer wat te slapen, wat natuurlijk niet lukt. De stoelen schuiven van elkaar weg en inmiddels lig ik te rillen van de kou.
Ik trek dubbele lagen kleding aan, vul een lege fles met heet water en hou mezelf zo warm tot er personeel arriveert rond vijf uur. Ik praat wat met de schoonmaker en wordt dan om half zeven gered door Shane, die me komt ophalen voor de farm-stay. In de auto slaap ik een beetje tot we remmen voor overstekende kangoeroes. Hihi, leuk! Eindelijk zie ik ze dan in het wild :-)
Op Myella, de boerderij, word ik hartelijk ontvangen. Ik vertel over de bugs en mijn wonderlijke nacht. Ik krijg te horen dat ze het hostel een aantal jaren geleden 500 dollar aan bestrijdingsmiddelen hebben gegeven, omdat de gasten van de YHA de beestjes meenamen naar de boerderij. Het is toen jaren goed gegaan, maar nu is het dus weer raak. Lucky me...
Ik krijg een ingekorte introductie en krijg dan mijn kamer. Ik check het bed uitvoerig, ontbijt nog even mee met de mensen van de farm en duik dan een paar uur mijn bed in om zo tenminste een beetje van de dag te kunnen genieten.
Om half twaalf ben ik klaar voor het boerenleven. Ik kijk wat rond bij de kalfjes, de kippen en de groententuin. Met Shane en een Duits stel gaan we in de 4WD de paarden ophalen uit het land. We rijden achter ze aan om ze op te drijven. We helpen met de hekken en het voeren. Ik laat een paard ontsnappen door het hek naar buiten open te zetten. Oeps! Dan lunchen we zelf buiten bij het vuur. Er lopen twee papegaai-achtige beesten rond, die ondertussen bedelen om eten en gezellig meebabbelen. Ze zijn hilarisch.
Dan wordt het tijd om op ons paard te klimmen. Maar niet voordat Shane ons rijles in western style geeft op een neppaard. Door mijn jarenlange rijervaring slaag ik met vlag en wimpel. Het Duitse stel gaat voor het eerst en is doodsbenauwd.
Eenmaal onderweg beginnen we met het opdrijven van de koeien naar stal. Daarna hebben we een mooie rit door het land. We zien tientallen kangoeroes, een dikke slang (yeah!) en Shane vertelt honderduit over de bomen en struiken die we tegenkomen. Als hij niet zo mompelde en niet zo'n sterk accent had gehad, had ik er vast wat van opgestoken...
Na de rit van een kleine twee uur verzorgen we de paarden, brengen we ze terug naar het land en is het tijd om de kippen te voeren, eieren te rapen en... koeien te melken! Hoe leuk is dat! Zittend op een krukje met een emmer tussen mijn knieeen krijg ik het goed voor elkaar. Dat handkolven op mijn werk wordt straks een makkie. Ha! :-) Helaas stampt de koe met haar voet in de emmer en gaat alles over de grond. Ik schaam me dood...
Het avondeten is weer bij het vuur en ook allerlei contracters, die op de farm slapen, eten mee. Ik klets de avond weg met het Duitse stel (fijn weer eens mensen van mijn eigen leeftijd!), stort vroeg in en slaap (bugvrij) als een roos.
De volgende ochtend vertrekken de Duitsers en komen drie nieuwe gasten aan. Twee ervan ken ik nog van het taxiritje naar de YHA. Gezellig!
Met Neil haal ik de paarden van het land en voer ik ze, terwijl de nieuwe gasten rijles krijgen op de nepknol.
De paarden worden gezadeld, we stappen op en vertrekken dan voor een rit van twee uur. We rijden door velden met jonge stieren, die ons nieuwsgierig achtervolgen en de paarden en de hond uitdagen voor een potje vechten. Best spannend, hoewel er eigenlijk niets gevaarlijks gebeurt. Onderweg stappen we een keer af om bij een bijennest in een boomstam te kijken. Terug op de boerderij help ik Shane bij het verzorgen van twee gewonde paarden. Hij laat me zelf de paarden vangen, verzorgen en weer terugzetten in het land. Ik voel me helemaal thuis en 'one of the guys'.
Na de lunch besteden we de middag aan motorrijden. We krijgen uitgebreid uitleg over de stoere crossmotoren. We leren starten, remmen en schakelen. Ondertussen vraag ik me af of dit wel zo'n goed plan is. Eenmaal gestart en rondjes rijdend op het oefenterrein, breng ik het er nog niet eens zo slecht vanaf :-). Best cool eigenlijk.
En dan is het alweer bijna tijd voor vertrek. Ik neem nog een snelle douche, kijk bij het melken en neem afscheid van de farmers. Wat was het leuk!
Samen met een Duits meisje (Diana) word ik door Shane afgezet in Rockhampton. Nu we toch in Beef City zijn besluiten we maar een dikke steak te gaan eten! Er is een hotel/restaurant dat ook rodeo demonstraties geeft op woensdagavond. Top! Daar kom ik toevallig de meiden uit Agnes Water weer tegen. Klein wereldje toch!
Met zijn vieren kijken we naar de wilde stieren, die briesend de arena rondspringen met stoere mannen op hun rug. Het gaat er hard aan toe. Terwijl het zand over tafel vliegt, eet ik de lekkerste steak allertijden. Yum!
Als het is afgelopen besluiten we te vertrekken. Het regent dat het giet. Gehuld in vuilniszakken lopen we gierend met elkaar in het donker over straat naar het punt waar zij naar het hostel gaan en ik naar de bus. Ik moet tot middernacht wachten, wat een rottijd heeft die bus hier. Ik schuil een tijd bij de Mac en later bij de benzinepomp naast de Greyhoundstop. De bus is laat. Ondertussen staan we met een groepje backpackers te wachten. Naast ons verzamelen zich zwervers en junkies. Het voelt inderdaad niet veilig... De bus is te laat en komt pas om een uur en dan blijkt dat ik een fout met de boeking heb gemaakt. Ik sta op de lijst voor de 22ste en het is net na twaalven, dus de 23ste geworden. De bus is ook echt vol, dus ik kan niet alsnog mee. Hel... Ik wil hier niet blijven tussen dat enge volk hier op straat. Gelukkig boeken ze me voor de bus van 2.30 uur die nacht nog en kan ik binnen in het benzinestation veilig wachten.
Ik zal Rockhampton niet snel vergeten. Het was geweldig en ik heb echt genoten. Maar serieus: let's get out of here now! :-)