Fraser Island, 3 daagse tour

Zo, ben weer terug in de bewoonde wereld hoor!  Na mijn nachtje in Mango, werd ik woensdag keurig op tijd (07.20 uur, vroeg in de vakantie zeg!) opgehaald door de bus, die me zou afzetten bij de ferry naar Fraser Island. Onderweg haalden we alle andere gasten op en zo zag ik gelijk wat van Hervey Bay. Groter dan ik dacht nog. Op de ferry lekker op het dak gezeten tijdens het 50 minuten durende ritje naar de overkant. Eenmaal daar werden we opgewacht door de bus met daarin Mike. Mike bleek onze gids en chauffeur voor de komende drie dagen. Een leuke wat oudere vent, die zijn grapjes, die hij vast al 100 keer eerder had gemaakt, nog steeds erg leuk brengen kon. De groep bestond uit een man of 25 en zo'n 8 nationaliteiten. Terwijl Mike van alles vertelde, stuurde hij de 4wheeldrive bus zonder problemen over de zandwegen. De wegen waren allemaal van zand, want alles was alleen maar zand op dit grootste zandeiland van de wereld. En uiteindelijk zat het zand dan ook echt overal, ook daar waar je het niet wil hebben.... Het hobbelde wel enorm trouwens. Soms zat je echt ronduit op je stoel te schudden en te bonken. De veiligheidsgordels waren vooral om je in de bus te houden... niet in je stoel..., aldus Mike :-).De eerste stop was bij Lake McKenzie, een mooi meer met witte strandjes. Mike vertelde ons dat het water van het meer de magische eigenschap had je er tien jaar jonger uit te laten zien. Aangezien ik zo'n beetje tien jaar ouder dan de backpackmeute ben, leek me dat geen gek idee, dus zwempak aan en gaan! Water was koud, maar toch leuk. En die tien jaar, tja... Na het zwemmen kregen we een lunch achter een dingo-vrij hek. Inmiddels was ik wel benieuwd naar die beesten, maar tot zover nog niet gezien. Weer terug in de bus gingen we door naar een plek waar we werden afgezet voor een wandeling van zo'n veertig minuten door het bos. Mike zou ons verderop weer opwachten met de bus. Voor vertrek vroeg hij nog of er mensen in de groep zijn die medisch zijn opgeleid. Omdat niemand anders zich meldde, meldde ik me toch maar als verpleegkundige. Ik zei er maar wel gelijk bij dat ik niets weet van slangebeten, maar dat ik wel van pas kon komen als iemand onderweg een kind dreigde te baren. Bij nader inzien bleek ik van weinig toegevoegde waarde... Gelukkig waren er ook een paar 'Ozzies' in de groep, die wel uit de voeten konden met rare beesten, dus we waren gered. Fijn! Voor vertrek smeerde ik me nog in met het meest afschuwelijke antimuggenspul dat ik hier in de buurt kon vinden. Het had 80% DEET en na het kopen had ik het toch maar even online gecheckt, want ik vond het zo veel en het bleek inderdaad dat dit in Nederland niet eens verkocht mag worden. Uieindelijk had ik geen last van muggen, maar was ik ook bang mezelf ermee te vermoorden, dus maar rustig aan gedaan ermee...De wandeling was mooi en aan het eind stond Mike netjes te wachten. We kregen een lesje over het eiland en het ontstaan ervan op 'Central Station' en maakten daar vandaan nog een tweede wandeling, dit keer door tropisch regenwoud. Mooi mooi mooi. Ik wilde het sfeertje vastleggen op de foto, maar dat lukte niet erg... Bij de bus bleken twee meiden bloedzuigers aan hun voeten te hebben. Getverdegetver, heel Australie zit vol met beestjes, ieuw. Ze noemen hier trouwens alles wat kruipt en eng is 'creepy crawlies', en dan klinken ze eigenlijk toch best wel weer schattig.
Na al het gewandel, weer terug in de bus en op naar de haven, waar we een prachtige zonsondergang zagen met mooie gekleurde wolken. I love it.Hierna naar het resort, inchecken, stapelbedje uitzoeken, douchen, eten onder het afdak bij de dingobar (heerlijk!) en vroeg naar bed. Ik was er moe van.
De volgende ochtend (16 mei) bleek het flink bewolkt. Er was regen voorspeld, dus warme kleren aan, pluutje mee en op naar het ontbijt, want om 8 uur moesten we weer in de bus zitten, pfff. Deze dag had ook weer een vol programma. We reden een heel eind over 70 mile beach, het strand ofwel de 'snelweg' van het eiland. Het ging nog flink hard ook. Opeens zei Mike dat dit niet alleen de snelweg is, maar ook een landingsbaan. Er stond inderdaad een propellervliegtuigje op het strand. De liefhebbers konden (tegen betaling uiteraard) een vluchtje maken! Ja, dat wou ik wel en mocht zelfs naast de piloot voorin het vliegtuigje zitten. Yeah! Dat was cool! Vanuit de lucht zagen we het eiland, het strand, de zee en zelfs een paar (inimini)walvissen! Eenmaal op de grond stonden drie dingo's ons op te wachten. Het lijken net honden, maar zijn meer verwant aan wolven en huilen ipv blaffen. Het begon ook gelijk te regenen, maar so what, ik had mijn highlight van de dag binnen! Hier vandaan gingen we door naar het scheepswrak op het strand en daarna dronken we thee bij de Red Canyon, een mooie rode formatie in het zand. Vervolgens door naar 'Indian Head', een uitkijkpunt waar vandaan we inimini-dolfijnen zagen zwemmen en toen door naar 'Champain pools', door rotsen afgeschermde natuurlijke zwembaden. Alleen hierdoor kon veilig en haaivrij 'in zee' gezwommen worden. Ik sloeg even over, omdat het inmiddels nog maar een graadje of 15 was en het nog steeds regende. Bibberend eindigden we de dag bij Eli Creek, een beek, die vanuit het eiland naar zee loopt. Je kon hier stroomopwaarts lopen en jezelf door de stroom terug laten voeren. Omdat we hierna weer terug naar het resort zouden gaan, liet ik me uiteindelijk en gelukkig overhalen om dit te doen. Het laatste uur zat ik met mijn natte zwempak in de bus, maar who cares, het was leuk :-). Douchen, eten en weer vroeg naar bed. Het was te koud om lang op te blijven.De laatste dag (vandaag) op Fraser Island begon met een strak blauwe hemel en zo bleef het ook.We reden naar Lake Birrabeen om hier te zwemmen en te 'stand-up paddleboarden'. Het was even balans zoeken, maar eenmaal staand, was het helemaal niet zo moeilijk. Om de beurt peddelden we het meer over.Hierna kregen we een buffetlunch in een ander resort en daarna door voor een wandeling door het bos naar Lake Wabby. Hier hebben we heerlijk een tijd in het witte zand in de zon gelegen en gezwommen. Op de oever zat een mooie vogel zijn vleugels te drogen, nadat ik hem door het water had zien duiken naar visjes.Weer terug bij de bus stonden weer een paar dingo's op het strand. Mike reed ons terug naar de ferry en hier was het afscheid nemen. Het waren hele leuke dagen!
Op de boot zagen we opnieuw een mooie zonsondergang en in het donker werd ik weer afgezet bij het Mango Hostel.Hier blijk ik momenteel de enige gast. Ook de eigenaar slaapt niet hier, dus ik heb het hele hostel voor mezelf. Bizar! Voelt wel een beetje raar. Benieuwd of ik een beetje slapen kan...
Nou lieve allemaal. Dat was het weer voor even. Bedankt voor jullie leuke reacties allemaal! Voelt fijn! Ook leuk om te horen hoe het in Nederland is en dat onze Anouk het goed doet! :-)
Liefs uit Hervey Bay!!!