Noosa Heads

Hoi hoi!
How are you guys in Holland? :-)
Hier in Australie gaat het goed hoor! Fijn om jullie reacties te lezen! Het is leuk om te merken dat er meegelezen en daarmee dus meegeleefd wordt. Dat is het stukje 'delen' tijdens het alleen reizen en dat is toch wel heel leuk!
Aan het eind van het vorige verhaal was ik net in Noosa aangekomen en was ik ontsnapt aan de backpackers spelletjes. Tja, ik ben over het algemeen wel "hostel-oudste", geloof ik, maar wordt door iedereen wel jonger geschat en heb gelukkig aanspraak genoeg. Andersom voel ik me (en ben ik dus ook) wel ouder dan een hoop 'guppen' die hier rondlopen, maar ach, dat houd je jong ;-).
10 mei na aankomst dus mijn eerste nachtje 5-persoons dorm gehad. Was prima en ook een leuke manier om contacten te leggen en ook om aan tips te komen over waarheen, wat doen, welk hostel enz.
De volgende ochtends gratis ontbijt tot negen uur. Wat een luxe! Keuze uit 3 soorten ontbijtgranen, verschillende soorten brood (wel eerst toasten, anders is dat brood hier het niet te hachelen), smeerbaar beleg en koffie of thee. Niet slecht!
Het hostel is trouwens helemaal van de luxe. Er rijdt bijna elk uur een shuttelbusje naar de stranden en de winkels, er staan twee prima computers, er is overal gratis internet, er is een zwembad(je) en de keuken is heel compleet. Daarnaast is het gezellig ingericht en vooral schoon en dat is wel iets bijzonders voor een hostel.
Prachtig weer, dus ik besloot een wandeling door Noosa National Park te maken.
Vlakbij het hostel was het begin van de Alexandria Bay Track, (2,3 km). Deze liep door het bos naar het strand. De zon scheen en het was een heerlijke ochtend. Ik heb echt lopen genieten, eerst tussen de mooie bomen en later met mijn blote voetjes in de branding. Gelukkig hadden ze me al gewaarschuwd dat er op het strand ook wel nudisten waren, want inderdaad: er liepen een paar mannen in hun adamskostuum(pje) rond :-).
Vanaf het strand verder gelopen over the Coastal Track, ook een paar kilometer lang, langs de kust dus. Bij Hell's Gates was een mooi uitzichtpunt over de rotsen en de zee. En daar zag ik een hel van een zwarte lucht aankomen. Ik ben toen maar hard doorgelopen, want ik zag letterlijk de bui al hangen. Bikini, zonnebril, zonnebrandcreme, alles had ik bij me, maar geen paraplu en geen poncho. Nog geen tien minuten later begon het te spetteren, even later echt te regenen en nog voor ik weer in de bewoonde wereld was, brak de hel los. Zeik- en zeiknat kwam ik bij de boulevard van Main Beach aan. Bij de tourist info gevraagd naar de busstop van de hostelshuttle. Daar een tijd met een vrijwilligster staan praten. Ze was Nederlandse en woonde sinds 9 jaar in Noosa. Leuk!
Om op te drogen eerst maar een tijdje rondgelopen in de winkelstraat. Alles is echt ongelooflijk duur, wat je ook wil kopen... Het begon opnieuw te hozen alsof de hemel naar beneden viel en toen het uiteindelijk droog was en ik weer onder een afdak vandaan durfde, ben ik met het busje opgehaald en heb ik lekker een tijdje liggen lezen op bed.
's Avonds mijn pastaatje uit zak (water toevoegen, 10 minuten koken, klaar!) opgewarmd en gegeten, samen met mijn Duitse maatje.
Ik wist niet goed of ik nou moest blijven om later nog meer moois in de omgeving te gaan bekijken (Everglades, kayaktocht) of dat ik met het slechte weer maar weer door moest gaan. Ik besloot het laatste, dus heb de bus en een hostel voor de volgende dag geboekt, de avond weggekletst met kamergenoten en heerlijk geslapen met een koppeltje Britten onder me in het stapelbed.
Zondag 12 mei weer op tijd eruit voor het ontbijt, inpakken (proppen, proppen en hopen dat de ritsen niet barsten, haha) en uitchecken. De koffer kon ik achterlaten, terwijl ik nog een kijkje ging nemen bij Sunshine Beach, het strand aan de andere kant van Noosa. Gelukkig weer mooi weer, dus vol goede moed (en mijn paraplu dit keer wel in de tas), lekker een stuk gelopen naar en over het strand. Het bleef gelukkig droog. Wilde zee, hoge golven, leuk om naar te kijken.
Tegen de middag weer terug en via de shuttle weer op de Greyhoundbus. Op naar Rainbow Beach! Dit plaatsje heet zo door de vele kleuren zand dat het strand heeft. Na 2,5 uur, met tussenstop voor lunch bij Matilde roadhouse (klinkt als een hoerenkast, maar was een benzinestation en food court), aangekomen bij mijn nieuwe hostel: Pippies Beachhouse.
Ook weer leuk, netjes, schoon en gezellig. Met twee meiden, die tegelijk aankwamen, en nog een stel, naar een hoge zandvlakte gelopen voor de zonsondergang. Het was mooi, ondanks de wolk die net voor het laatste stuk hing.
In de schemering op de zandvlakte nog een poging gedaan tot sandboarden (met een soort klein surfplankje op je buik van een hoge zandduin afglijden). Marietje wilde wel graag als eerste, maar eenmaal boven (hijg hijg) bleek ik maar niet te willen glijden. Me met mijn tenen afzettend, gleed ik steeds hooguit 20 cm verder en bleef dan weer hangen op de toch best steile heuvel, tot grote hilariteit van alle toeschouwers, en mezelf. Het zand bleek nog te nat van de zware regenval gisteren. Jammer! Morgen misschien beter.
Weer terug bij het hostel boodschappen gedaan bij de supermarkt, eten gemaakt en lekker gerelaxed op mijn kamer.
Morgen ga ik kijken of ik een surflesje kan krijgen. Lijkt me leuk.
Nou lieve allemaal, tot snel weer! En laat af en toe wat horen uit Nederland! Word ik blij van :-).
Lieve groetjes!